Nieuws
Speel je Verstoppertje of Wie ben ik?
“We speelden ooit verstoppertje
In de pauze op het plein
We hadden grote dromen
Want we waren toen nog klein”
(Stef Bos, is dit nu later)
Iedereen heeft wel eens verstoppertje gespeeld, en kent het spelletje “wie ben ik?” Mijn dochter van 5 heeft de grootste lol als we ze zich voor de 100e keer achter hetzelfde gordijn verstopt. . Kinderen brengen je terug naar het pure spelen en zijn. En het interesseert ze geen f… wat een ander daarvan denkt of vindt. En juist dat onbevangene, pure is wat wij als “volwassenen” zo vaak verliezen.
“We spelen nog verstoppertje
Maar niet meer op het plein
En de meeste zijn geworden
Wat ze toen niet wilden zijn”
(Stef Bos, is dit nu later)
We spelen nog verstoppertje, maar niet meer zoals spelen ooit bedoeld was. Als we aan het ‘werk’ gaan spelen we een rol. En verstoppen ons vaak achter die rol, in een façade. De overtuiging of het excuus dat een bepaald “voorbeeld”gedrag bij die rol hoort. Wat dat ook mag zijn..
Onbevangen jezelf zijn.
Dat klinkt best simpel toch, in 3 woorden. Weten wie je bent en dat ook nog durven zijn en daarvoor te gaan staan is nog niet zo eenvoudig.
Ik weet het niet
Ik twijfel
Het gaat me vandaag niet meer lukken
Ik heb even geen zin
Ik heb er geen goed gevoel over
Ik heb mijn dag niet
Durf jij dat te uiten?
Vaak ben je onderdeel van een apenrots. Het verschil in gedrag door hiërarchie is regelmatig zo groot, dat het gewoon niet ‘klopt’. Managers die dominant zijn in het ene overleg en als een mak schaap zwijgen in een andere setting. Waar het niet meer gaat over het wat, de inhoud, maar wie het zegt. Waar je jezelf niet kunt of mag zijn, zo zou je kunnen denken en voelen.
En dat is een mindfuck. Jij bepaalt. De verandering begint bij jezelf. Hoe meer je jezelf durft te zijn en te uiten, hoe krachtiger je wordt. Niet de beste versie van jezelf, maar gewoon jezelf zijn is genoeg. Je bent al goed. Met al je dromen, angsten, draken en talenten. En je nodigt anderen met jouw gedrag uit hetzelfde te doen.
Ik zal niet vergeten dat ik bij een van mijn opdrachtgevers, een grote multinational, in mijn maag zat met een presentatie die ik in mijn ogen verknald had. Het was zo’n 3 weken geleden en ik uitte mij bij mijn manager, een grote, dominante man, dat ik ermee zat.
Hij reageerde, totaal onverwacht, erg lief. “Joh Joost, dat ben ik al lang vergeten, daar hoef je niet meer mee zitten hoor!”
“Voor jou zet ik mijn masker af
Ik heb geen muren meer
Omdat jij net zo kwetsbaar bent
Leg ik mijn wapens neer”
(Marco Borsato, Maskers af)
Speel "Wie ben ik?" voor volwassenen, met je hart.